Search

Custom Search

เสียดาย

เมื่อวานเกือบกลับมาไม่ทันดูหนังเรื่องเสียดาย
(มันเสียดายอะไรของมันว่ะ) เหตุเกิดเพราะชวนเพื่อนๆและพี่
ไปกินส้มตำ และผลไม้กัน กินกันจนจะหมดต้นมันเลยมั้ง
แต่สรุปก็กลับมาทันตอนบ่ายสามโมงเย็น เลยไม่รู้ว่ามันเริ่มยังไง
เพราะมาทันตอนกลางๆเรื่องแล้วมั้ง แต่มันน่าจะเกี่ยวกับยาเสพติดมั้ง
(หรือเขาเสียดายมันอ่ะ) ดูไปเรื่อยๆรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้างเพราะมันดูตอนกลางเรื่องง่ะ
แล้วก็มาถึงฉากที่ซึ้ง(สำหรับผมนะ คนอื่นผมไม่รู้)
คือฉากที่แป๋มลงแดง(อาการอยากยาเสพติด)คือแป๋มติดผงขาวอ่ะนะ
อาการของคนที่มันอยากยาคงรู้นะว่ามันเป็นไง(ผมไมม่เคยลองนะครับ)
แป๋มดิ้นด้วยความทุรนทุราย น่าสงสารมากครับ แล้วผู้เป็นพ่อแม่ได้แต่ยืนมองลูกสาว
แต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ แป๋มทำร้ายตัวเอง เอาหัวโขกกับกำแพง
จนในที่สุดต้องใส่กุญแจมือแป๋มไว้กับระเบียงเพื่อไม่ให้ทำร้ายตัวเอง
หลายคมคงงงว่ามันซึ้งตรงไหน ก็คิดดูแล้วกันครับ คนที่เป็นพ่อแม่ที่มีลูกเป็นแบบนั้น
คงหัวใจสลายแน่ๆครับ แถมเห็นลูกุรนทุรายต่อหน้าต่อตา คิดดูแล้วกันครับ
แถมยังต้องจับลูกใส่กุญแจมืออีก แล้วสุดท้ายแป๋มต้องส่งไปรักษาที่ถ้ำกระบอก
ยังไม่รู้เลยว่าแป๋มเลิกยาได้ม่ะ เพราะมันมีต่อตอนสองอ่ะ
แล้วสรุปมันเสียดายอะไรกันแน่ แล้วสุดท้ายสิ่งที่สงไสก้ได้รับการเฉลย
เมื่อสามสาวคุยกันที่ทะเล(ทั้งสามคนติดยาง่ะ) ว่าสิ่งที่พวกเธอเสียตายก็คือ
เสียดายเวลาช่วงวันรุ่นของพวกเธอ ที่พวกเธอเสียไปกับการเสพยา
หนังเรื่องนี้ยังไม่จบ ยังมีต่ออีก ค่อยมาดูกันว่าแป๋มจะเลิกยาได้ไหม ค่อยมาตามกันต่อครับ




ขอฝากบล็อกใหม่หน่อยนะครับ
Chris and Ong
เชิญเยี่มได้เลยครับ คนละคลิดสองคลิกนะครับ อิอิ

Posted in Tags |

1 Comment:

  1. Anonymous Says:

    แง่ว ไม่ได้ดูง่ะ
    ค่อยดูตอนสองแล้วกัน

Search

Custom Search